20 Mar

Qui a dos amos (o senyors) vol servir, a un o altre ha de fallir (o trair)

per Víctor Pàmies

 

 Ja ens ho advertien els Evangelis: «ningú no pot servir dos senyors» (Sant Mateu, VI,24). S’ha d’escollir entre mundanitat i devoció. Déu i les riqueses. I podeu afegir-hi aquí totes aquelles coses que ens obliguen a ser en dos llocs alhora o de dir una cosa i la contrària.

Arriba un punt que la indefinició no es pot mantenir. No es pot ser a la processó i tocant les campanes. Cal prendre partit i ser conseqüent amb els actes i amb la voluntat de cadascú. Sense mitges tintes. Perquè sovint aquests possibles dos amos a qui vols servir volen o et demanen coses confrontades o contradictòries.

20 Mar

“El Minotauro global” de Yanis Varoufakis

por Dioni Porta

Uno de los recuerdos más vividos de mi época como estudiante de económicas fue la vergüenza que sentía cada vez que un economista se animaba a ilustrarnos a través de la metáfora, la comparación u otras figuras literarias. Circula un dicho que no puede ser más exacto: hortera como metáfora de economista.

La sombra de Winston Churchill y otros maestros de la frasecilla feliz, el amor por el aforismo y el ingenio efectista, la desconfianza en la complejidad y la deconstrucción, y, yendo más allá, la propia deformación ejercida por la teoría económica de los últimos cuarenta años -dominada por la verborrea matemática-, ha creado un perfil de economista, moderno, elástico, buen comunicador, didáctico y pedagógico, con una fe ciega en el microrrelato cipotudo. Leer más